چقــدر دوست داشتم یکـــ نفر از مــن می پرسید:
چـــرا نگاه هایتـــ آنقدر غمگیـــن استـــ؟
چـــرا لبخندهایت آنقــــدر تلخ و بیرنگــــــ است؟
امـــا افسـوس کــه هیچ کــس نبود ...
همیشـــه مــن بــودم و تنهایـــی پر از خاطره ...
آری با تـــو هستــــم ...!
با تویـــی که از کنـــارم گـــذشتی...
و حتـــی یکـــ بار هـــم نپرسیــــدی،
چـــرا چشمــ ـهایم همیشــه بارانی استــــــ...!
نظرات شما عزیزان: