مــــادر
نمی دانـــی چه شـــهوتی دارد اعتراف
وقتـــی کـــه روبــه روی نگاهی عشق می بازم
وقتی از پاییز سالی می گـــویم کـــه خیلـــی پاییـــز استـــ
وقتـــی از کســی که خیلـــی دور استــ حـــرف مــی زنم
نمـــی دانــــی
ایـــن منم کـــه زیـــر تلّ درد آرام خوابیـــده استـــ
مــــادر
واژه را کـــش نمی دهــــم
مــــن و ایـــن خـــانه بـــــی قرار ِ
بوســــه ، آغـــوش و زنـــی کـــه هـــیچ وقت نخواهد رسید
مانـــده ایــــم ...
نظرات شما عزیزان: