زن

گـــاهـــی سـعــی مـی کـنـــــد ،

مــــردانـــه بــازی کـنـــــد !

مــــردانه کــــــار کـنــــــــــــــد ...

مــــردانـــه قــــــدم بــــــردارد

مـــــــردانـــــــــه فــکـــــــــــــر کـنــــــــد

مـــردانـه قـــول دهــــد

امـا هـر کـاری هـم کـه بـکـنـد

زن اســتــــــــــ !

احــــســـــــــاس دارد

لـطـیفــــ اسـتــــــــــــــ

یـک جـا عـقـب مـی نـشـیـنـد و مـحـبـت تـو را مـی خـواهـد

زن اسـتــــــــ دیـگــر ... !

بعضــي حـــرفا رو نمــي شه گفتـــــ،بايـد خــورد!

ولي بعضي حـرفارو،نه ميشه گفتــ ،نه مي شـه خورد! مي مونه سردل!

ميشـــه دلتنگــــي! ميشــــه بغـــــض!

ميشــــه سكـــوت!

ميشـــه همـــون وقتايــــي كه خـــودتم نمـــي دونــي چـــه مـــرگته...!

مــرا ببخش که ســــاده بودنم دلت را زد...

مــرا ببخش اگر عشــــق ورزیدنم چشمانتـــــ را بست...

مـــی روم تا آنان کـــه توانا تـــرند...

تـــو را به اوج بودنــــت برسانند ...

نگــــران نبـــــاش...

راحتــــــ بــرو...

هـــرکـــــــی ازم سراغــــت رو میگیـــــــره ؛

نمیگـــــــم : وجــــود نــــداری

میـــگم : وجــــودش رو نــــداشتـــــــی ...!

فقـط کسـی معنـی دل تنگـی را درکـــــــ می کنــــد کـــه :

طـعـــم وابستگـــی را چـشیــده باشـــد

پس هیچوقتـــــــ به کســـی وابستــــه نشـــو کــه

سـر انجـام آن وابستگـی و دلتنگیستـــــ...!

لعنت به اون کســــی که …

وقتـــــی بهــــش محبـــت می کنــــی ...

خیــــال می کنــــه بهـــش احتیـــاج داری ... !

ترک میکنم و تنهایت میگذارم ...

تا بیش از این انرژی ات را صرف نکنی برای...

صادقانه دروغ گفتن

خالصانه خیانت کردن

و عاشقانه بی وفایی کردن...

و هر چه بیشتر خودت را از چشمم انداختن...!

و چه حس پوچی بود این که میپنداشتم...

لایق اعتمادی...

خوشا به حال هر کس که مثل من نیست , اینچنین سر گشته و پریشان ,اینچنین

خمیده ازغم دوران .



خوشا به حال عاشق که به یاد معشوق اشک می ریزد .

خوشا به حال معشوق که در فکر ناز فروشی و غمزه نمایی است.

خوشا به حال عارف که با یاد خدا آرام می گیرد.

خوشا به حال شاعر که حرفهای نهفته در دل را بر روی کاغذ زمزمه می کند.

گمشده در جنگلی مه آلودم , خسته از هر چه باید و نیست , دلگیر از هر چه نباید و هست .

به خدا می نگرم , فرسنگ ها از من دور است

به فضا می نگرم , تاریک و مه آلود و سوت و کور است .

دردانه های نگاهم نیز با من قهرند .قفل سکوتم با هیچ شاه کلیدی باز نمی شود .

تپش های قلبم هیچ هیجانی را پذیرا نیست

لبریزم از گفتن اما محرمی را نمی یابم

مثل آسمان می مانی؛ دوستت دارم اما نمیتوانم داشته باشمت

کوچ پرنده به من آموخت وقتی هوای رابطه سرد است، باید رفت